من با احساس رضایت بیگانه ام
کودکی من اینطور گذشت که بابت هر کاری سرزنش و با بقیه هم سن و سالا مقایسه میشدم،خانواده من به جای احساس باور و رضایت و بالا کشیدن خودم، احساس نارضایتی دایم و خودکم بینی و بی لیاقتی رو به من انتقال دادن. من ارزش و باورم رو از تایید دیگران میگرفتم درغیر اینصورت یک انسان بی لیاقت و دوست نداشتنی بودم. اعتماد به نفس لازم برای رشد و پیش بردن کارهام روکسب نکردم،کودک بودنم مانع این بود که حق انتخابی بهم داده بشه و حالا در بزرگسالی سردرگمم و حق انتخابم به دست بیماریم افتاده.شناختی ب احساساتم ندارم و در، درست و غلط بودن و ابرازشان سردرگمم. نارضایتی یک احساس عذاب اور پوچی و تنهایی و ناامیدی برام به همراه داره

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: