دوران بچگي بعضي رفتارايي داشتم كه مورد قبول بقيه نبود. يعني در واقع از نظر عرف اون رفتارا جالب نبود. مثلا من يك كودك كم رو. ترسو. خجالتي و ... بودم ولي اطرافيان سعي كردن منو تغيير بدن. به مرور دشمن واقعيم خودم شدم. چيزي جز سرزنش و تحقير خودم از خودم عايدم نميشد. من چون واقعا احساس بي ارزشي ميكردم تمام زندگيم اينطور بوده كه ب بقيه ثابت كنم اونطور كه اونا فكر ميكنن من بد نيستم. همش توي تلاش و كنترل بودم كه اون چيزي كه ازش ترس دارم رو كسي راجبم قضاوت نكنه. من اينجا اقرار ميكنم كه توي زندگيم دشمن درجه يك خودم بودم. هدفم جز خوب ديده شدن از ديدگاه بقيه نبوده ولي من عادت كردم ب اين شيوه ي زندگي و تغيير كردن برام سخته.

- خداوندا...
آرامم کن همان گونه که دریا راپس ازهرطوفانی آرام می کنی...
راهنمایم باش که دراین چرخ وفلک روزگار بدجورسرگیجه گرفتم...
ایمانم راقوی کن که تورادرتنهای ام گم نکنم...
خداوندا...
من فراموش کارم اگرگاهی یالحظه ای فراموشت کردم توهیچ وقت فراموشم نکن...
خداوندارهایم مکن حتی اگرهمه رهایم کردن...!!!
خدایا دوستت دارم........

قهرکردن
ابزار رسیدن به خواسته هام بود وقتی به خواسته هام توجهی نمیشد ودیده نمیشدم برای رسیدن به اوناونشوندن حرفم به کرسی قهرکردن رو انتخاب کردم وبرام عادت شدولی جوابگو نبود من باقهرکردن خودمو آزار میدادم خودزنی میکردم ویا اعتصاب غذا تاجایی که برای خانواده عادی شده بودوتاچیزی میشد اونا میگفتن الان قهر میکنه ومن وتوعمل انجام شده قرار میدادن من این عادت رو باخودم به بزرگسالی کشوندم وهرجا زندگی وکاری باب سلیقه من نبود باخودمم قهرمیکردم من سالها بخاطر ناآگاهیم باخدا قهرکرده بودم وخدا رو مسبب مشکلاتم میدونستم

یکی از عادت های اشتباه من از بچگی توقع داشتن از دیگران بود این عادت فوق العاده در من قوی بود به طوری که همیشه منو اذیت میکرد توقع از خانواده از دوستان از فامیل، ولی واقعا نمیدونستم رفتارم اشتباه هست توی یه رابطه همیشه سعی میکردم طرف مقابل از دستم راضی باشه و هر کاری می کردم برای جلب تایید طرف و اگر اشتباهی از طرف میدیدم رنجش میگرفتم و گاهی گله میکردم و اکثر مواقع هم در خودم میریختم و چیزی نمیگفتم و اینجا بود که اعتماد به نفس و عزت نفس خودمو میکشتم و فکر میکردم شاید لایق این رفتار هستم، این عادت اشتباه رو از پدر و مادرم به ارث برده بودم و چقدر عذاب میکشیدم . دوست دارم اعتراف کنم قبل از اینکه بیام تو برنامه حتی نمیدونستم یه سری رفتارام اشتباه هست جالبه فکر میکردم رفتار من نرمال هست و رفتار دیگران آنرمال.یه سری عاداتی رو با کمک برنامه و راهنمای خوشکلم دارم ترک میکنم که یکیشون توقع نداشتن از دیگران هست. به قول رویا جون هر وقت توقع کردی توقف میکنی. خدایا تنهام نزار