به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا ا، دكتر آذرخش مكري در حاشيه برگزاري دهمين كنگره انجمن روانپزشكان افزود: هزينه‌هاي روان درماني اعتياد در مقايسه با هزينه‌هاي درماني ديگر چندان زياد نيست، البته بايد در جهت كاهش هزينه‌ها تلاش كنيم. به همين منظور لازم است، نيروهايي كه از لحاظ تحصيلات داراي سطح پايين‌تري هستند آموزش داده شود.

اين روانپزشك درباره احتمال برگشت علائم اعتياد پس از ترك اظهار كرد: سه تا شش ماه پس از ترك شيشه، علائم اين اعتياد فروكش مي‌كند، اما بسياري از افراد پيش از فرا رسيدن شش ماه، دوباره مصرف شيشه را آغاز مي‌كنند.

وي افزود: درمان علائم روانپزشكي استعمال مواد مخدر و جلوگيري از تمايل فرد به مصرف مجدد اين مواد اهميت زيادي دارد كه جلوگيري از تمايل به مصرف مجدد تنها با درمان دارويي امكان پذير نيست، بلكه كار گروهي براي درمان اين افراد نياز است.

مكري درباره هزينه بر بودن درمان همه جانبه افرادي كه اعتياد خود را ترك كرده‌اند به ايسنا گفت: هزينه‌هاي درمان اين افراد در مقايسه با خساراتي كه يك معتاد مي‌تواند به جامعه بزند، قابل توجه نيست. علاوه بر آن ساير درمان‌هاي پزشكي كم هزينه نيست، بنابراين بايد جامعه را قانع كرد كه هزينه درمان افراد ترك كرده را بپردازد.

اين روانپزشك درباره جلسات گروه «NA» با افراد ترك كرده اظهار كرد: نقطه قوت NA ساعات زياد جلساتي است كه با افراد ترك كرده برگزار مي‌كند، چرا كه بخشي از درمان رواني اعتياد مربوط به ساعات زياد مشاوره است.

وي با بيان اين كه درمان يك معتاد ممكن است چندين سال طول بكشد، اظهار كرد: آگاه سازي دولتمردان در زمينه روان درماني اعتياد بسيار مهم است، آنان همان گونه كه هزينه‌هاي تخت بيمارستاني را پرداخت مي‌كنند، بايد در زمينه روان درماني معتادان نيز اقداماتي را انجام دهند بنابراين هزينه‌هاي روان ‌درماني آنان بايد زير پوشش سازمان‌هاي بيمه‌گر قرار گيرد، چرا كه جامعه از درمان اين افراد سود مي‌برد.

وي افزود: اقداماتي در اين زمينه در حال شكل گيري است، اما همچنان روان درماني اعتياد تحت پوشش هيچ بيمه‌اي قرار ندارد، اين در حالي است كه اگر مي‌خواهيم جامعه سالمي داشته باشيم، بايد معتادان را درمان كنيم. در اين شرايط اگر معتاد توانايي پرداخت هزينه‌هاي درماني خود را ندارد، جامعه بايد اين كار را انجام دهد. براي عملي كردن اين موضوع بايد كارت‌هاي بيمه صادر شود و مراكز ارائه دهنده خدمات طبقه بندي شوند.

مكري درباره رابطه روانپزشكي و اعتياد اظهار كرد: هنگامي كه استفاده از مواد مخدر سنتي رواج يافت، احساس مي‌شد كه روانپزشكي و اعتياد حوزه‌هاي متفاوتي هستند، ولي با رواج موادي مانند شيشه حوزه‌هاي اعتياد و روانپزشكي هم ديگر را تحت تاثير قرار دادند، هر چند كه به طور سنتي اعتياد از زير شاخه‌هاي روانپزشكي به شمار مي‌رفت.

وي افزود: مصرف شيشه مي‌تواند تمام علائم روانپزشكي مانند افسردگي، جنون و پرخاشگري را در فرد ايجاد كند و فرد معتاد پس از مدتي به اختلالات شخصيتي و حافظه دچار شود. البته رواج اين نوع مواد مخدر باعث درك عميق‌تر روانپزشكي شده است.

اين عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران در ادامه گفت: با رواج مواد مخدر صنعتي، درمان اعتياد نيز پيچيده‌تر شده است، چرا كه بيشتر اين نوع اعتيادها با دارو درماني صرف بهبود پيدا نمي‌كنند بلكه نياز به بازتواني، روان درماني، خانواده‌ درماني و آموزش‌هاي مهارتي پايه دارند. در واقع ايده اول بسياري از درمان‌هاي روانپزشكي از درمان معتادان به دست آمده است.

مكري با بيان اين كه مصرف كنندگان شيشه يك سوم تخت‌هاي روانپزشكي بيمارستان‌ها را اشغال كرده‌اند، اظهار كرد: بسياري از جرم‌ها به علت استعمال اين نوع مواد مخدر به وقوع مي‌پيوندد، بنابراين مصرف شيشه، سيستم‌ جنايي و ارتكاب جرم را نيز دستخوش تغيير كرده است.

وي درباره سن آغاز مصرف شيشه در ايران گفت: ميانگين سني آغاز استعمال شيشه 25 سال است، اين در حاليست كه ميانگين سني آغاز مصرف مواد افيوني 31 سال است، البته در سال‌هاي اخير زنان به مصرف شيشه تمايل بيشتري پيدا كردند. از سوي ديگر جوانان شهري افرادي هستند كه بدون سابقه استعمال مواد مخدر ديگر بيشتر احتمال دارد به مصرف شيشه رو بياورند.

معاون آموزشي مركز ملي مطالعات اعتياد درباره نقش مدارس در آموزش كودكان و نوجوانان در زمينه اعتياد اظهار كرد: آموزش عمومي و برنامه‌هاي پيشگيري اوليه لازم است، ولي كافي نيست. نشانه‌هاي مصرف مواد را نيز بايد همه بشناسند، ولي اين مورد نيز كفايت نمي‌كند، بلكه سيستم‌هاي مددكاري و حمايت‌هاي اجتماعي بايد در شرايط مطلوبي باشد. در اين زمينه رسانه‌هاي جمعي مي‌توانند نقش موثري را ايفا كنند.

مكري در پايان، درباره شايع‌ترين مواد روانگردان اظهار كرد: در همه دنيا پرمصرف‌ترين ماده مخدر، حشيش است، اما شيشه و كراك بيشترين آسيب را به فرد معتاد مي‌زند