محرک روان که براى بيمارانى که مشکل خواب يا کمبود تمرکز دارند تجويز مى شود و نيز به صورت غير قانونى به عنوان مواد مخدر مورد استفاده قرار مى گيرد. کريستال مت شکل قابل استنشاق مت است. مصرف اين ماده حالت سبکبالى و سرخوشى در انسان ايجاد مى کند و به شدت اعتياد آور است. متامفتامين پس از مصرف به سرعت وارد مغز شده و باعث ترشح يک باره ناقل هاى عصبى نورپين افرين، دوپامين و سروتونين مى شود. يکى از سوء تاثيرهاى رفتارى اين ماده ايجاد وسواس است. رفتارهايى مثل تميزکارى افراطى، شست وشوى بيش از حد دست ها و آبکشى زياد بدن يا البسه در ميان بسيارى از اين افراد ديده مى شود. دور ماندن از مت نيز باعث پرخوابى، پرخورى، علايم افسردگى و اضطراب و تمايل شديد به مواد مى شود. متامفتامين بر مکانيسم هاى شيميايى اعصاب مثل مکانيسم تنظيم ضربان قلب، دماى بدن، فشار خون، اشتها، تمرکز، خلق و خو و هوشيارى اثر مى گذارد و باعث افزايش فشار خون، قند خون، دماى بدن و گرفتگى رگ ها مى شود. فعاليت شديد فيزيکى، فرورفتن در آب بسيار سرد و نوشيدن نوشيدنى هاى پر کافئين خطر اضطراب شديد و مرگ ناگهانى در معتادان به مت را افزايش مى دهد. اولين بار متامفتامين در سال 1893 در کشور ژاپن از ماده اى به نام افدرين ساخته شد که بعدها در جنگ جهانى دوم تحت نام ديگرى مورد استفاده اعضاى ارتش آلمان، از بالاترين تا پست ترين رده قرار مى گرفت و نيز به صورت شکلات و براى افزايش هوشيارى بين خلبانان نيروى هوايى توزيع مى شد. جالب است بدانيد که پزشک اختصاصى آدولف هيتلر از سال 1942 تا زمان مرگ او براى جلوگيرى از افسردگى و رفع خستگى روزانه ميزان مشخصى مت به هيتلر تزريق مى کرد. اين احتمال وجود دارد که بروز علائمى شبيه علائم پارکينسون در سال هاى آخر زندگى او به واسطه مصرف اين ماده بوده باشد. از بعد از دهه 50 ميلادى مصرف دارويى مت در امريکا افزايش پيدا کرد و پزشکان براى درمان بى خوابى، پارکينسون، الکليسم و چاقى مفرط آن را تجويز مى کردند. اما از دهه 80 به بعد سوء استفاده از مت در امريکا بسيار شايع شد و در 5 سال اول قرن بيست و يکم با فراگير شدن مصرف اين ماده در ميان نوجوانان و زنان شهرهاى کوچک به يک فاجعه ملى تبديل شد. دهان و مت يکى از مشخصه هاى معتادان به متامفتامين دهان آنهاست. دندان هاى کسانى که به عارضه «دهان مت» دچار هستند سياه، پر از جرم و کرم خورده است. علت دقيق «دهان مت» مشخص نيست اما رعايت نکردن بهداشت دهان، تاثير مواد شيميايى مت بر بافت لثه، کاهش بزاق و خشکى دهان و مصرف بالاى نوشيدنى هاى پرکالرى از شايع ترين دلايل اين بيمارى است. مت و مغز با وجود آنکه متامفتامين باعث آزادسازى مقادير زيادى از دوپامين و ايجاد حس سرخوشى شديد و طولانى مدت مى شود، اما به سرعت گيرنده هاى عصبى دوپامين را از بين برده و تجربه دوباره سرخوشى را غير ممکن مى کند. استفاده طولانى مدت و بى رويه متامفتامين به روان پريشى منجر مى شود که معمول ترين بيمارى هاى روانى مت، پارانوئيد و توهم است که در موارد خاص به مرگ هم منجر مى شود. تاثيرات فيزيکى تکان دهنده ترين اثر مت، تغيير خصوصيات ظاهرى و فيزيکى معتاد است. چون مت باعث تنگى عروق مى شود، خون نمى تواند به آسانى در تمام نقاط بدن گردش کند و بافت هاى کم خون دچار صدمات جبران ناپذير مى شود. صورت پرجوش مى شود، زخم ها ديرتر خوب مى شوند و پوست طراوت و انعطاف پذيرى اش را از دست مى دهد. بعضى از معتادان به مت در توهم هايشان موجودات زنده اى را مى بينند که زير پوستشان حرکت مى کنند و در تلاش براى شکار اين موجودات تمام بدنشان را زخمى مى کنند. کريستال مت در کشورهاى جهان استراليا استفاده دارويى از متامفتامين که در استاليا به اسم يخ شناخته مى شود، قانونى است اما قانونى بودن آن باعث نارضايتى و اعتراض گسترده در اين کشور شده و از سال 2007 غيرقانونى کردن آن در صدر جدول برنامه هاى کانديداهاى سياسى قرار گرفته است. کانادا هر گونه استفاده از متامفتامين در کانادا غيرقانونى است و اشد مجازات مصرف آن زندان ابد است. هنگ کنگ در هنگ کنگ مصرف تحقيقاتى و پزشکى مت کاملاً قانونى است اما قاچاق و استفاده غير مجاز آن تا 10000 دلار هنگ کنگ و توليد غير مجاز آن تا 5000000 دلار هنگ کنگ و زندان ابد مجازات دارد. نيوزيلند متامفتامين در نيوزيلند با نام «پى» شناخته مى شود اما استفاده از آن بدون نسخه پزشک کاملاً غير قانونى بوده و مجازات حبس ابد دارد. آفريقاى جنوبى تيک نامى است که آفريقايى ها به مت داده اند. در آفريقاى جنوبى درصد بالايى از مصرف کنندگان تيک جوانان زير 20 سال هستند بررسى آثار مصرف شيشه و روشهاى درمان آن مسافر بابک::متامفتامين (Methamphetamine) ماده اى مخدر شيميايى ومصنوعى ميباشدويک محرک قدرتمند ومخرب است. متامفتامين (Methamphetamine) ماده اى مخدر شيميايى ومصنوعى ميباشدويک محرک قدرتمند ومخرب است. متامفتامين يا شيشه، يک محرک اعتياد آور بسيار قوى با تاثير شديد بر روى سيستم عصبى است که به نامهاى کريستال، شيشه و يخ نيز شهرت دارد وبه شکل دانه هاى کريستالى شفاف بصورت پودر يا تکه اى بفروش ميرسد. شيشه با موادى ارزان قيمت و به سادگى در لابراتوارهاى غير قانونى و زيرزمينى بروشى فوق العاده خطرناک توليد ميشود . شيشه به عنوان يک محرک قوى ميتواند موجب افزايش سطح هوشيارى و فعاليت جسمانى شده و اشتها را کاهش دهد. مصرف کنندگان اين ماده، پس از مصرف دچار غليان شديد و زودگذر احساسات شده ودر بعضى موارد با نوعى تجربه و کشف معنوى مواجه ميگردند.شيشه را اغلب بصورت دودى با ابزارى بنام پايپ مصرف ميکنند هرچند بصورت تزريقى نيز قابل مصرف ميباشد. از ديدگاه فيزيولوژى اين اثر شديد در نتيجه ترشح فراوان هورمون دوپامين (يک انتقال دهنده عصبى) در مناطقى از مغز که کنترل کننده احساس لذت است، صورت ميگيرد. در ابتدا، تاثير شيشه با افزايش يافتن تواناييهاى جسمى و فکرى همراه است اما براى رسيدن به اين "حال ظاهرآ خوب" مقدار مصرف و يا تعداد دفعات مصرف افزايش يافته در چنين حالتى شخص مصرف کننده دچار زود رنجى، حمله هاى خشم، شک و ترديد عصبى، افکار وهمى و توهمات شنيدارى و ديدارى ميشود. قدرت تحمل نسبت به اثر شيشه با مصرف مداوم آن افزايش يافته و مصرف کنند گان براى رسيدن به نتيجه مطلوب به مصرف مقدار بيشتر در دفعات بيشتر ميپردازند. در بسيارى از موارد اين افراد مدتها بدون غذا و خواب به سر ميبرند در ابتدا تصور براين است که شيشه اعتياد ندارد و بسيارى از مصرف کنندگان با اين خيال واهى دراين دام مرگبار افتاده اند. حالت و حس آرامشى که به دنبال مصرف در فرد ظهور پيدا مى کند اغلب موجب بروز ميل بيش از حد براى استفاده بيشتر از اين ماده در شخص مى شود. وشخص پس ازاتمام اثرات مطلوب وبه علت تخليه شديد انرژى وبا احساس خستگى مفرط ناچار به مصرف مجدد روى مياورد.و در چرخه اى نابودگر و ويران کننده ميافتد که خروج از آن مستلزم بايد هاى بسيارى است..... مقادير بالاى مصرف نه تنها ميتواند به التهاب جداره داخلى قلب منجر شود بلکه موجب تباهى روزافزون اجتماعى و شغلى ميگردد. علائم روان پريشى و مشکلات روحى گاهى تا ماهها و سالها بعد از مصرف به قوت خود باقى ميمانند. تحقيقات انجام شده نشان ميدهد که مصرف شيشه در دوران باردارى موجب بروز مشکلات عمده اى از قبيل زايمان زودرس، عکس العملهاى غير طبيعى در مادر و حساسيت روحى بسيار شديد ميشود. بروزنقصهاى مادرزادى در طفل نيز از جمله تاثيرات سوء مصرف در دوران باردارى به شمار مى آيد.استفاده دوز بالاى کريستال مى تواند موجب آسيب در رگ هاى مغزى و در نهايت مرگ شود ديگر تاثيرات فيزيکى معمول ناشى از استعمال شيشه شامل: خشکى دهان، افزايش سرعت تنفس، سردردهاى طاقت فرسا، حالت تهوع، تعرق بيش از اندازه بدن، سرگيجه، بالارفتن فشارخون، بالارفتن حرارت بدن ، تپش قلب، خشکى، سوزش و ترک لب ها، بزرگ شدن مردمک چشم، سياهى رفتن چشم، لرزش دست ها و انگشتان مى شود. يک خطر بالقوه براى مصرف کنندگان امکان مسموميت با سرب است زيرا استات سرب به عنوان يک تجزيه گر شيميايى در توليد غيرقانونى آن به کار برده ميشود. متاسفانه در اينترنت نيز وب سايتهايى دستور ساخت آنرا در اختيار افراد گذاشته و درواقع آنها را به خريد و توليد "سم" تشويق ميکنند. از جمله مواد تشکيل دهنده مت، ميتوان به اسيد باترى و مواد لوله باز کن (مانند جوهر نمک) اشاره نمود. نکته مهم درباره افزايش مصرف شيشه راهى براى تخليه انرژى و دارويى براى ترک مخدرهاى طبيعى و سبکتر ميباشد و به عنوان روشى براى رسيدن به آزادى شخصى، خود يابى و پذيرفته شدن درميان جمع به کاربرده ميشود. صرف نظر از موقعيت اقتصادى تجربه مصرف در ميان افراد جوانى که از لحاظ اجتماعى فعال هستند هم بسيار معمول شده است.
با مصرف شيشه در مدتى اندک به طور قابل ملاحظه اى ميتوان لاغر شد و دليل آن هم بى اشتهايى ناشى از مصرف است. اما اين کار، روشى بسيار خطرناک براى کنترل وزن ميباشد. عدم توازن مواد شيميايى در بدن وبر هم خوردن جرخه توليد مواد شبه افيونى موجب بروز حساسيت شديد و وابستگى روانى ميشود که در نتيجه براى ايجاد احساس تعادل به مصرف بيشترنياز خواهد بود. پيامد اين چرخه لذت از دست دادن کنترل در مصرف و اعتياد تمام و کمال به آن خواهد بود.
معمولا کسى که معتاد به مصرف شيشه شده است، هرگز به اندازه اولين مرتبه احساس نشئگى نميکند. با بالا رفتن ميزان مقاومت بدن براى رسيدن به احساس خوشى، ميزان ماده مصرفى بالا و بالاتر ميرود و موجب شديدتر شدن خطر مسموميت و مرگ خواهد شد.
اين اعتياد نيز مانند هر اعتياد ديگر با همان "بار اول" آغاز ميشود و از آنجايى که تحريک مصنوعى مغز اعتماد شخص را افزايش ميدهد، مصرف کننده نه تنها به سادگى قادر به ترک آن نخواهد بود، بلکه در صورت ترک هم، لذات زندگى عادى برايش بى معنا شده و امکان ابتلا به افسردگى در او افزايش مييابد. اهداف او که داشتن دوست، مرتبه اجتماعى و پذيرفته شدن در ميان جمع بودند، تنها به مصرف بيشتر و بيشتر محدود ميشود تا جايى که ناخودآگاه فرد، شيشه را ديگر چيزى براى ايجاد حس خوشى نميداند، بلکه آنرا يک "ضرورت" براى ادامه زندگى و گذراندن يک روز طاقت فرساى ديگر ميبيند.
افرادى که به يک باره مصرف شيشه را قطع مى کنند دچار علائم وحشتناکى نظير:
افسردگى عصبى خواب طولانى وآشفته به هم ريختگى هاى روانى ، کم آوردن انرژى، سراسيمگى، تيک هاى عصبى ، اضطراب و عدم تعادل در رفتار ميگردند نوع افسردگى بعد ازقطع مصرف اين مخدر قابل مقايسه با ديگر مواد مخدر نيست تا جايى که توانايى انجام وظايف و کارهاى روزمره فرد را مختل مى کند.و با تشديد روزافزون اين علائم تحمل براى فرد نا ممکن شده و مصرف مجدد (عليرغم نداشتن درد جسمى حاد ) شروع ميگردد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: