بیماری من برای بقای خودش نیاز به سوخت داره و مدام باید در حال نوشخوار باشه به همین دلیل سوخت خودش رو از توهم و تخیل و بصورت سناریو نویسی تامین میکنه و از نگرانی و استرس
اونجایی که ذهن ما کاملا منفی است و از یک طرف هم ما عادت به ترساندن خودمون داریم همه ی این دلایل دست به دست هم میده تا بیماری ما به اون هدف خودش برسه و ما همیشه احساس نگرانی کنیم

تو آرام آرام خواهی مرد
اگر سفر نکنی
اگر مطالعه نکنی
اگر به نجواهی زندگی گوش فرا ندهی
اگرر قدر خود را ندانی
تو آرام آرام خواهی مرد
آن هنگام که نفست و خواسته درونت را پایمال کنی
زمانی که اجازه ندهی دیگران به تو کمک کنند
تو آرام آرام خواهی مرد
اگر بنده عادات خویش شوی
هر روز بر مسیر قبلی قدم برداری
در روز مرگی خود تغییری ایجاد نکنیی
یا با آنها که تو را نمی شناسند صحبت نکنی
تو آرام آرام خواهی مرد
اگر از احساسات و هیجانات آشفته
که درخشش را به چشمانت ارزانی می بخشند
و تپش های قلبت را استوار تر می سازد دوری کنی
تو آرام آرام خواهی مرد
اگر زندگی خود را تغییر ندهی
آن هنگام که از کار یا عشق خود راضی نیستی
اگر از اطمینان به عدم اطمینان خطر نمی کنی
اگر به دنبال رویاهایت نمی روی
و این اجازه را به خود نمی دهی
که حتی یک بار در طول زندگی
از فرمان عقل خویش فرار کنی
زندگی را امروز آغاز کن
امروز خطر کن
امروز کاری کن
نگذار آرام آرام بمیری
خوشحالی را فراموش نکن

من هرروز به خاطر می‌سپارم که چه کسی هستم، هدفم چیست، چرا باید در کنار دوستان برنامه‌ای باشم. زیرا مشکل اصلی من عادت و وابستگی و هم‌وابستگی‌های متقابل است. امروز سعی می‌کنم از زاویه‌ی مناسب و بهتری به زندگی نگاه کنم. من نباید گذشته‌ی خود را فراموش کنم و یا از کجا و با چه وضعی به برنامه‌ آمدم، باید همیشه بدانم که قبل از آمدن به برنامه در کجا قرار داشتم. اصول برنامه‌ی خودیاری به من تأکید دارد که چگونه با یادآوری خاطرات گذشته از آن‌ها ناراحت نباشم. من امروز اجازه می‌دهم دیگران دوستم داشته باشند و یا به راحتی از من انتقاد کنند، از این حالت هم ترسی نداشته باشم و بگذارم دیگران همانی باشند که خواست خداوند است، من هرگز گذشته‌ام را هر قدر هم تلخ و دردناک بوده است فراموش نخواهم کرد و با مشارکت و صحبت در گروه و نزد راهنمایم، این سرمایه‌های گران و با ارزش را حفظ خواهم کرد. با اتکال به خداوند و اصول خودیاری و کمک دوستان راه خودم را ادامه خواهم داد. می‌دانم که مسیر همه‌ی ما به سوی مقصدی است که خداوند برای‌مان تعیین کرده است و ماهم دست در دست هم به آنجا می‌رویم.
عجزما، سرمایه‌ی جاودانی بهبودی ماست!